രാത്രിപൂക്കുന്ന  ഗന്ദർവ്വരാജന്റെയും..നിഷാഗന്ധിയുടെ യും..മത്തുപിദിപികുന്ന സൗന്ദര്യ്തിലും ഗന്ധതിലും മയങ്ങിയപൊലെ..നിമിഷങ്ങലെ പൊൻ തൂവലലനിയിക്കൻ വെംബുന്ന മനസിനെ തദുകാനവതെ..പൂക്കലിലും ക്കട്ടിലും അരുവിയിലും..നിന്റെ ഗന്ദം തെദി അലയുന്ന ഒരു ആത്മാവ്‌ കുദിയെരിയ ചിത്രഷലഭം അയിമരിയൊ ഞാൻ..കാലം പുനർജ്ജനിചെങ്കിൽ...ഒരികൽകൂദി...എന്റെ നിഴലിലൊതുങ്ങിയ എന്റെ ജീവനെ ഒന്നു സ്പർഷികൻ ഇനിയും എത്ര വൈതരനികലിലൂൂടെ എന്റെ ഹൃദയമിദിപ്പു കലെ ഞാൻ ഒഴുക്കനം...മന്നീൻ മാറിലെങ്കിലും ഈ "നീ" "ഞാൻ" എന്ന ഷബ്ദങ്ങൽ ഒന്നായി"നാം"ആയി മാറിയെങ്കിൽ...